AŞK

                   

  Dönmüşsün, gitmen gerekirken... Uzaklaşmak istediğin her şeye daha fazla yaklaşmışsın, farkında mısın ? Benden sana kalan acılardan kendine anılar yapmışsın, anladım...

  Özledim çokça diyormuşsun, biliyorum ama ilgilenmiyorum... Çok koştu, çok yoruldu diyorlar, görmüyorum... Bıraktığım yerde beni bekliyor biliyorum dediğini duyuyorum, kahkahalar içinde gülüyorum... İnanmamışsın gittiğime...

  Ateşler içinde yanarken bırakıp gittiğin yürek kül olmuş. Hikayesini seninle paylaşmak isteyen yazar, sana noktayı koymuş...

  Ne hale geldin ? Kaçamadın, uyuyamadın, anlayamadın, gittin, döndün, kavruldun, savrulup durdun... Senin için bahçesine çiçekler eken bahçıvanı, çiçeklerine küstürdün. Mutlu musun ?

  İnsan her şeyden, herkesten kaçıyor ama bir tek yüreğine söz geçiremiyor. Geceleri seni uyutmayan ateş; başkasını yakıyorsa.. Boğazını acıtan nefes; başkasını boğuyorsa..

İşte binlerce kez ölmek  bu olsa gerek...

 İnsan her şeyi, herkesi affediyor ama bir tek kendini affedemiyor ise, en çok kalbine kızıyor. Çünkü engelleri koyan da, engelleri aşacak olan da kendinden başkası değil.. Geceleri seni uyutmayan korku; başkasının gözyaşıysa.. Sabahları doğan güneş senin için sıradan; başkası için acının başlangıcıysa..
Sen zaten kaybetmişsin arkadaş...

Kırıldım, yoruldum diyerek gitmek, vazgeçmek her zaman  çok kolaydır. Asıl zor olan kırıldığında daha güçlü olmak için çaba sarf etmektir.

Aşk'ta önemli olan kavuşmak değildir.

Aşk, öyle sıradan bir duygu  hiç değildir.

Aşk; ikiyken bir olma halidir.

Aşk; her hücrende o'nu hissetmektir.

Aşk; o'nun için kendinle mücadele etmektir.

Aşk; kendinden çok o'nu düşünmektir.

Aşk; yeryüzündeki cennettir.

Aşk; senin cennetindir !!!