Farkında olmadan yapamadığımız bir şey aslında; eksilmek.. Tamamlanabilmek için önce eksilmek gerek. Fazla gelen sevgiden, karşılıklı çıkar ilişkilerinden, yapmacık samimiyetten.
Ruhunun bütünlüğü için diğer yarısına ihtiyaç duyuyor insan. Bulduğunu sandığı da oluyor, bulamadığında da hep yarım kalıyor... Yeni hikayeyi dinlemeye var mısınız ? Kahveler hazırsa başlıyorum...
Uzak diyarların birinde, bahçeleri denize bakan bir saray varmış. Bu sarayın heybetli mi heybetli bir padişahı, padişahında dillere destan güzellikte kar beyazı tenli bir kızı varmış. Padişah kızını pamuktan örtülere sarar, hasta olmasın diye de güzel ballarla beslermiş. Bir gün prensesin boğazı ağrıyormuş ama hiçbir bal da fayda etmiyormuş. Padişah haber salmış, prensesi iyileştiren balı bulan kişiyle kızını evlendirecekmiş. Günler günleri, haftalar haftaları kovalamış. Prenses öksürmekten halsiz kalmış, yataklara düşmüş... Bir gün prensesin hasta olduğunu duyan genç bir adam, en güzel balı bulup düşmüş yola. Balı saraya ulaştırmış, çıkmış padişahın huzuruna. Güzel şifalı bir karışım yapmış. Götürmüşler genci prensesin odasına. Prenses öksürmekten gözünü açamıyormuş. Genç hemen bir kaşık uzatmış yaptığı karışımdan prensese. Birkaç gün başında beklemiş. Ballı karışım iyi gelmiş. Uyurken seyretmiş onu. Sanki daha önce bu yüzü gördüğünü düşünüyormuş. Kalbimdeki bu çarpıntının başka açıklaması olamaz demiş. Prenses, bir sabah gün ışığıyla gözlerini açmış. Karşısında genci görünce şaşırmış. Kalbi ağzından çıkacakmış. Gözlerine baktığında içi erimiş. İki genç birbirine öyle güzel bakıyormuş ki, etraftaki herkes bu uyumu hissediyormuş....
Peki bu hikayenin devamında ne olmuş ? Mutlu ya da mutsuz sonlar bizlerin elinde. Siz hikayenin devamını getirmeyen kadere mi kızgınsınız, hikayenizi yarım bırakanlara mı ? Seçimler neden hep vazgeçişler için ? Bir insanın gözlerinin içine bakarken içiniz akıp gidiyor mu ? O varken bütün dünyayla savaşabilirim diyor musunuz ? Bir şey var aramızda biliyorum. Ben seni çok eskiden tanıyorum. Ruhlarımız evvelden tanışıyor olmalı..
Biriyle tanışmak tesadüf olabilir. Ama ruhların tanışması tevafuktur... Rastgele değil... Bazen içinin acıyacağını bilsende ateşi yutmaktır.. Bazen koca bir çölde susuz kalmaktır.. Bazen uykuların bölünmesidir.. Bazen gelmeyeceğini bile bile beklemektir.. İhtimaller güzeldir... Keşke'ler yarım kalmışlık.. Belki'ler hep bir ümittir.. Zafer her zaman sabredenlerle beraberdir. Başka bir evrende, ruhunun en güzel haliyle hıh ne dersin ???
NE DEMİŞ ŞAİR;
' Sana sarıldığımda bitecek bütün kaygılarım,
Korkularım, dünya telaşım..
Kalbimde çiçekler açtıracak gelişin
Sen benim eksik kalmış yanım, diğer yarım ' ...
